Recht op opvang van asielzoekers en derde (of meer) asielaanvraag: rechtspraak

De Arbeidsrechtbank van Leuven, met vonnis d.d. 4 oktober 2010, heeft een interessante uitspraak gedaan in verband met het probleem van opvang (en het recht ervan) van asielzoekers die een derde (of meer) asielaanvraag hebben ingediend vóór de inwerkingtreding van de nieuwe tekst van de Opvangwet (wet d.d. 12 januari 2007) op 10 januari 2010.

Fedasil had opvang aan verzoeker (die in december 2009 voor de derde keer een asielaanvraag had ingediend) geweigerd op basis van de EU Richtlijn 2003/9/EG maar de Arbeidsrechtsbank heeft de conclusies van verzoeker (met als raadsman de auteur van deze blog) geaccepteerd. De Arbeidsrechtbank heeft bevolen dat:

• De Richtlijn 2003/9/EG alleen minimumnormen vaststelt zodat men rekening met de nationale wetgeving moet houden, en niet met de richtlijn zelf;
  
  
• De Opvangwet (oude tekst) gunstige bepalingen bevatte zodat asielzoekers in principe altijd recht op opvang hadden ook indien zij voor de derde (of meer) keer een asielaanvraag hadden ingediend;
  
  
• Asielzoekers die geen opvang van Fedasil hadden ontvangen recht op schadevergoeding hebben.
  
  

Het vonnis in casu is zeker heel belangrijk omdat de Arbeidsrechtbank van Leuven duidelijk heeft vastgesteld dat het recht op opvang van asielzoekers op basis van de nationale wetgeving geweigerd kan worden, en niet op basis van de Europese richtlijnen die alleen minimumnormen en bepalingen voor de Lidstaten bevatten.